Zakładanie plantacji
poniedziałek, 8 sierpnia 2016
Warunki klimatyczne Polski, poza rejonami najdalej wysuniętymi na północny-wschód, są odpowiednie do uprawy borówki. Znane są dobrze owocujące plantacje na terenie całego kraju, w tym w rejonie Białegostoku. Jednak nawet w najcieplejszych rejonach może dojść do wymarznięcia plantacji, z powodu niewłaściwie wybranego stanowiska.
Krzewy borówki wymagają dużego nasłonecznienia, dlatego też nie należy ich sadzić w miejscach gdzie np. duże drzewa rzucają cień. Plantacji nie należy również zakładać w kotlinach i zagłębieniach terenu, ponieważ spływające zimne powietrze spowoduje przemarznięcie kwiatów, a nawet samych krzewów. Najlepszym stanowiskiem są rejony płaskie lub zlokalizowane na wzniesieniach.
Borówka w porównaniu do innych roślin sadowniczych, ma odmienne wymagania. Jednym z nich jest wysoka kwasowość gleby, która musi mieścić się pomiędzy 4-5 pH. Jeżeli rodzima gleba ma wyższą wartość pH należy ją zakwasić stosując siarkę. Aby obniżyć pH gleby o jeden stopień należy zastosować na glebach lekkich 10 kg siarki na 1 ar. Na glebach cięższych, w celu uzyskania takich samych efektów, należy dawkę zwiększyć do 20kg. Po zastosowaniu siarki glebę należy dokładnie wymieszać np. glebogryzarką. Jeżeli gleba jest zbyt zasadowa, korzenie nie będą w stanie pobrać żelaza z gleby. Niedobór żelaza będzie się objawiał chlorozą blaszki liściowej, przy zielonym unerwieniu liścia.
Większość naszych gleb spełnia wymagania kwasowości, natomiast pod względem struktury jest już znacznie gorzej, ponieważ znaczna część ziem jest zbyt zwięzła. Najlepszymi miejscami do uprawy borówki są kwaśne torfowiska o niezbyt wysokim poziomie wód gruntowych. Odpowiednie są również kwaśne, lekkie, przewiewne i dostatecznie wilgotne gleby, o możliwie jak największej zawartości próchnicy. Gleby piaszczyste również mogą być przydatne, jeżeli przed sadzeniem wzbogacimy je w próchnicę, stosując do tego celu np. kilkuletnie trociny drzew iglastych. Stosując odpowiednią agrotechnikę możemy jednak z powodzeniem uprawiać krzewy i na innych terenach.
Krzewy borówki amerykańskiej sadzimy w miejscu o dużym nasłonecznieniu, aby owocowanie było obfite, a owoce słodkie i soczyste.
Aby prawidłowo przygotować pole pod uprawę borówki należy zaorać je w roku poprzedzającym sadzenie. Ważne jest, aby dokładnie zniszczyć chwasty trwałe, np. stosując preparat herbicydowy. W kolejnym roku, możliwie jak najwcześniej wiosną, należy przystąpić do sadzenia borówki. W pierwszej kolejności rozplanowujemy rzędy, w których posadzimy borówkę. Powinny one przebiegać w kierunku północ-południe, co gwarantuje prawidłowe nasłonecznienie krzewów. Jeżeli jednak występują duże spadki terenu, krzewy sadzimy prostopadle do nachylenia. Odległości między krzewami w rzędzie powinny wynosić około 1 metra, a odległości między rzędami 3 metry. Przygotowanie stanowisk rozpoczynamy od wyorania możliwie jak największej bruzdy w miejscach rzędów, gdzie mają być sadzone krzewy. Następnie, wypełniamy je masą organiczną np. kwaśnym torfem, torfem zmieszanym z piaskiem lub przekompostowanymi trocinami z korą sosnową i wyrównujemy teren glebogryzarką. Krzewy sadzimy nieco głębiej niż rosły w pojemniku, a następnie obficie podlewamy. Jeżeli poziom wód gruntowych jest wysoki, lub kiedy ziemia macierzysta jest zwięzła, gliniasta, należy krzewy posadzić wyżej niż poziom gruntu, na około 30cm wałach. Bardzo korzystnym i często stosowanym zabiegiem po posadzeniu krzewów jest ściółkowanie plantacji. Do tego celu stosuje się trociny drzew iglastych lub korę sosnową. Ściółka stwarza bardzo korzystne warunki do rozwoju borówki, ze względu na to, że zatrzymuje wodę, utrzymuje stałe pH, dostarcza roślinom składników pokarmowych w trakcie swojego rozkładu, zimą chroni przed przemarznięciem, a latem przed przesuszeniem. Ściółka częściowo zabezpiecza również przed chwastami, które nie są pożądane na plantacjach borówki. Niszczymy je mechanicznie lub stosując herbicydy.
Niemal wszystkie plantacje w mniejszym lub większym stopniu wymagają podlewania. Ważnym elementem decydującym o powodzeniu w uprawie jest jakość wody. Najlepiej, jeżeli możemy nawadniać plantacje wodą z naturalnych bądź sztucznych zbiorników czy też rzek. Woda ze studni głębinowej najczęściej zawiera wiele minerałów, dlatego też nie nadaje się do deszczowania plantacji, ponieważ tworzące się osady na owocach dyskwalifikują je jako materiał handlowy. Taką wodą możemy nawadniać jedynie systemem kropelkowym.
Borówka ze względu na płytki system korzeniowy jest wrażliwa na susze, dlatego plantacje wymagają nawadniania, szczególnie w okresie wiosennym i letnim. Do tego celu najczęściej stosuje się systemy deszczujące, które można stosować również w czasie przymrozków, co chroni rośliny przed przemarznięciem. Wykorzystywane jest również nawadnianie kropelkowe, czyli wprowadzanie wody punktowo pod roślinę, bezpośrednio do gleby. Taki system umożliwia również stosowanie nawozów płynnych do fertygacji.
